Όταν τα φαινόμενα απατούν

Όποιος είχε την ευτυχία να έχει μια γιαγιά με μποστάνι, θα θυμάται ασφαλώς εκείνες τις ακανόνιστου σχήματος ντομάτες με χρώμα που κυμαινόταν από σκούρο κόκκινο μέχρι αχνό πρασινοκίτρινο. Δεν σου γέμιζαν τον μάτι, αλλά μόλις τις έκοβες στη μέση, το άρωμα σου τρυπούσε τη μύτη και η γεύση τους ήταν ασυναγώνιστη. Τώρα, στους πάγκους της λαϊκής βλέπεις όλο το χρόνο κατακόκκινες ντομάτες ολοστρόγγυλες και γυαλιστερές σαν να βγήκαν από τρισδιάστατο καρμπόν, συχνά με ουδέτερη γεύση και σχεδόν άοσμες.

Το συμπέρασμα είναι μάλλον αναπόφευκτο: όποτε δεν μεσολαβεί ανθρώπινο χέρι, η φύση θριαμβεύει εν πλήρη ανομοιομορφία και φαινομενική αταξία. Αυτό που από κοντά μοιάζει με χάος, το κοιτάς από απόσταση κι αντιλαμβάνεσαι μια ιδιοφυή αρμονία και ομορφιά. Με άλλα λόγια, όταν ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να “τακτοποιήσει” τη φύση, τη σέβεται κι εκείνη τον αποζημιώνει.

Στην αρχιτεκτονική, αυτή η άποψη εκφράζεται με κτίρια που σέβονται το τοπίο, των οποίων τα δομικά υλικά αντλούνται αποκλειστικά από την περιοχή τους και που ακολουθούν τις αρχές της βιοκλιματικής δόμησης. Οι πιο ρηξικέλευθοι θιασώτες αυτής της σχολής, πάνε ένα βήμα παραπέρα, όπως αυτό το γραφείο Ελβετών αρχιτεκτόνων (Buchner Bründler Architekten) που διατήρησαν την εικόνα εγκατάλειψης μιας πέτρινης οικίας και ανακαίνισαν το εσωτερικό της για να δημιουργήσουν τελικά μια uber cool εξοχική κατοικία.

Όποιος το δει ως μια απλή εκδήλωση εκκεντρικότητας δεν θα καταφέρει να εκτιμήσει το μήνυμα πίσω από αυτή την παρέμβαση, που ουσιαστικά αποτελεί μια έμμεση πρόσκληση για επιστροφή στη φύση και στην απλότητα. Η πρόθεση δεν είναι τόσο να εκπλήξει τον επισκέπτη του σπιτιού αυτού, αλλά να το καταστήσει σύγχρονο πρότυπο μινιμαλισμού. Απαλλαγμένο από την παραμικρή περιττή παρέμβαση, το σπίτι αυτό μοιάζει να υπακούει μόνο στους κανόνες της λειτουργικότητας και της γεωμετρικής και λιτής (έως ασκητικής) αισθητικής, που αντιπαραβάλλεται σθεναρά με την αταξία και τον πλούτο της φύσης:

Το χωριού Linescio βρίσκεται στην απομονωμένη κοιλάδα Rovan στο Ticino, περιστοιχισμένο από καστανιές και λιβάδια. Εδώ, μόλις 30 χιλιόμετρα από το Λοκάρνο, νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο. Μερικά από τα πέτρινα σπίτια στέκουν άδεια, αλλά η καρδιά του χωριού είναι ακόμη άθικτη. Ο ειρηνικός και πρωτότυπος χαρακτήρας της περιοχής ώθησε τους αρχιτέκτονες να χρησιμοποιήσουν αυτό το 200 ετών πέτρινο σπίτι ως εξοχική κατοικία και να το διατηρήσουν κατά δυνατόν το υπάρχον κτίσμα, συμπληρώνοντας αυτή την ασυνήθιστη κατασκευή όπου χρειαζόταν.

Απέξω, οι μόνες ορατές αλλαγές είναι μια κρυστάλλινη πόρτα προς τον κήπο και μια νέα καμινάδα. Εσωτερικά, όμως, έχτισαν ένα σπίτι εξ αρχή, με μια ομογενή, μονολιθική συμπαγή όγκο υλικών που εισήχθησαν μέσα στην υπάρχουσα δομή από την οροφή. Το κτίσμα βλέπει νοτιοδυτικά μέσα από ξύλινα αναδιπλούμενα παντζούρια και προορίζεται για θερινή κατοικία. Θα μπορούσε να μην έχει θέρμανση, νέα παράθυρα και μόνωση ώστε να μην επηρεαστεί η υπάρχουσα πρόσοψη.

Το τσιμέντο εισήχθη σε στρώσεις μέσα από την οροφή, με τους τοίχους να λειτουργούν ως μόνιμα καλούπια. Εσωτερικά, το ορατό σκυρόδεμα που διατηρήθηκε σε αρκετές επιφάνειες ακάλυπτο, δίνει το στίγμα της τολμηρής αισθητικής που υιοθετήθηκε. Στο ίδιο μήκος κύματος, και τα ξύλινα δοκάρια είναι εμφανή, ενώ και όλα τα νέα στοιχεία είναι φτιαγμένα από σκυρόδεμα: η μπανιέρα που μοιάζει με εσοχή στο δάπεδο, αλλά και ο πάγκος της κουζίνας όπου ο νεροχύτης είναι απλώς μια ακόμη εσοχή. Η πλαστικότητα και η προκλητική αισθητική των εκτεθειμένων επιφανειών από σκυρόδεμα ενισχύει τον αρχαϊκό χαρακτήρα και την ήρεμη ατμόσφαιρα αυτού του πέτρινου σπιτιού.

Εσείς θα θέλατε να έχετε ένα τέτοιο εξοχικό;

Πηγή: Simplicity Love

Photography © Ruedi Walti | Images courtesy of Buchner Bründler Architekten