Ένας αμερικανός τολμά να αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια των Βρετανών ισχυριζόμενος ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρουν να φτιάχνουν καλό τσάι. Μάλιστα, έγραψε και βιβλίο με οδηγίες! Ανάστατοι οι Βρετανοί διαβάζουν πως τα πρωτεία τους τα χάνουν από τους Αμερικανούς και δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν την προσβολή. Πιθανότατα, μόλις συνέλθουν από το χτύπημα, να επιστρατεύσουν το άλλο στοιχείο στο οποίο έχουν μεγάλη παράδοση: το μαύρο χιούμορ!
Σύμφωνα με τους Κυριακάτικους Times τέτοια αναστάτωση για το τσάι είχε να σημειωθεί από το 1773 όταν ξεκίνησε μια μικρή επανάσταση λόγω των φορολογικών διαφορών από τη μια όχθη του Ατλαντικού στην άλλη. Σήμερα “σιγοβράζει” μια άλλου τύπου σύγκρουση που οφείλεται σε ένα βιβλίο ή μάλλον ένα εγχειρίδιο που υπογράφει ο αμερικανός Brian Keating, με τίτλο “Πώς Φτιάχνεται το Τσάι: Η επιστήμη πίσω από τα φύλλα”. Ως εδώ καλά. Το πρόβλημα βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου όπου ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι Βρετανοί δεν είναι πια οι πρωτοπόροι στον θαυμαστό κόσμο του τσαγιού. Τώρα τα πρωτεία διεκδικεί η Βόρεια Αμερική όπου σύμφωνα με τον Keating έχουν στραφεί όλα τα βλέμματα χάρη στις εξαιρετικές ποικιλίες τσαγιού και την κουλτούρα που αναπτυχθεί γύρω από το τσάι.
Δεν είναι ακόμη γνωστό αν θα δούμε κάποιο επεισόδιο διάσωσης του Brian από το μένος των θιγμένων Βρετανών, αλλά προς το παρόν έχει επικρατήσει η άποψη του εκδοτικού οίκου Ivy Press, πως πρόκειται για συναρπαστικό και πολύτιμο οδηγό για όποιον δεν αρκείται σε κάτι λιγότερο από το τέλειο τσάι!
Με τον όρο “τέλειο τσάι” ο Keating εννοεί ένα αιθέριο ρόφημα, το φάντασμα ενός αρώματος που περιδιαβαίνει τους γευστικούς κάλυκες”. Μάλιστα.
Σχολιάζοντας το αμφιλεγόμενο βιβλίο του Keating, ο Bill Gorman, επικεφαλής της Βρετανικής Ένωσης για το Τσάι και τα Ροφήματα (ναι, υπάρχει τέτοια ένωση στο Ηνωμένο Βασίλειο), παραδέχτηκε ότι παρότι η κατανάλωση τσαγιού στη χώρα ξεπερνά τα 165 εκατομμύρια φλιτζάνια ημερησίως, οι Βρετανοί σήμερα μοιάζουν να τελούν υπό σύγχυση όσον αφορά την επιστήμη της προετοιμασίας του τσαγιού. “Ακόμη και σε αυτό το γραφείο στην καρδιά της Βρετανικής βιομηχανίας τσαγιού, δεν συμφωνούμε μεταξύ μας. Εμένα μου αρέσει να αφήνω το φακελάκι με το τσάι στο νερό για 4-5 λεπτά, για πιο δυνατή γεύση, αλλά ο συνάδελφός μου αρκείται σε περίπου 30 δευτερόλεπτα”.
Ο Mark Miodownik, Καθηγητής Υλικών στο University College London ομολογεί ότι ίσως οι Βρετανοί πράγματι ξέχασαν την τεχνική τους: “Η ευκολία μας παρέσυρε μακριά από τη χημεία. Δε αφήνουμε το τσάι μας να απελευθερώσει τα αρώματά του σωστά”.
Το τέλος του τσαγερού προφανώς δεν βοήθησε επίσης. “Τα σκεύη μέσα στα οποία φτιάχνεις το τσάι και από τα οποία το πίνεις είναι σημαντικά. Αλλάζουν τη γεύση”, εξηγεί.
Έτσι, επειδή δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Αμερικανούς να μας κερδίσουν, αυτή είναι εν ολίγοις η τεχνική για ένα τέλειο φλιτζάνι τσάι σύμφωνα με το Ίδρυμα Βρετανικών Προδιαγραφών:
Χρησιμοποιούμε πορσελάνινη τσαγιέρα. Βυθίζουμε δύο φακελάκια τσάι σε μικρή τσαγιέρα ή τέσσερα φακελάκια αν είναι μεγάλη. Γεμίζουμε με φρέσκο βρασμένο νερό μέχρι περίπου 4-6 χιλιοστά κάτω από το χείλος. Σκεπάζουμε με το καπάκι και αφήνουμε το τσάι να απελευθερώσει τα αρώματά του για έξι λεπτά. Αν θέλουμε το τσάι με γάλα, ρίχνουμε στο φλιτζάνι πρώτα το γάλα και μετά το τσάι. Η θερμοκρασία του νερού δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 85°C για να μην χαλάσει το γάλα, αλλά πρέπει και να είναι πάνω από 60°C (140°F) για βέλτιστη γεύση και άρωμα.
Πηγή: Metro & The Sunday Timers