16 χρόνια απεργίας πείνας τελειώνουν με μια κουταλιά μέλι στην Ινδία!

H Irom Sharmila ισχυρίζεται ότι διακόπτει την αποχή της από το φαγητό επειδή θα θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές. Έπειτα από 16 χρόνια, ήταν ένα κουταλάκι μέλι που έγινε η αρχή του νέου της ξεκινήματος. Η πιο μακροχρόνια απεργία πείνας τελείωσε γλυκά πριν από μία εβδομάδα όταν η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα εγκατέλειψε τον συγκεκριμένο τρόπο διαμαρτυρίας κατά της κρατικής βίας και δήλωσε αποφασισμένη να συνεχίσει τον αγώνα της στον πολιτικό στίβο.

Η 44χρονη που κατάγεται από την βορειοανατολική πολιτεία του Manipur, ξεκίνησε την απεργία πείνας το 2000 έπειτα από τη σφαγή στο Malom όπου 10 άτομα φέρονται να δολοφονήθηκαν από παραστρατιωτική ομάδα ελεγχόμενη από την κυβέρνηση κοντά στην πόλη Imphal.

“Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη στιγμή” δήλωσε η Sharmila, της οποία η μοναχική διαμαρτυρία έγινε σύμβολο της αντίστασης της Manipur στην κρατική βία.

Στην αρχή είχε δηλώσει ότι η απεργία θα κρατούσε μέχρι την απόσυρση του Νόμου για τις Ειδικές Ένοπλες Δυνάμεις της Ινδίας, που εγγυάται ασυλία για νομικές ατασθαλίες σε προβληματικές περιοχές. Ωστόσο, τα χρόνια των άκαρπων αγώνων της την ώθησαν να επιλέξει διαφορετική οδό. Μιλώντας σε δημοσιογράφους την περασμένη εβδομάδα, δήλωσε ότι ήθελε να ανατρέψει τον επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου, Okram Ibobi Singh, τον οποίο κατηγορεί για διαφθορά.

“Ενσάρκωσα την επανάσταση”, λέει και τώρα θέλω να γίνω υπουργός. Δεν ξέρω τίποτα από πολιτική και δεν έχω ακαδημαϊκές γνώσεις. Η εκπαίδευσή μου είναι στοιχειώδης. Ό,τι έχω θα το χρησιμοποιήσω με θετικό τρόπο, για την κοινωνία”.

Καθισμένη σε μια πλαστική καρέκλα έξω από το νοσοκομείο Jawaharlal Nehru, ξεσπά σε δάκρυα καθώς γεύεται λίγο μέλι για πρώτη φορά στα 16 τελευταία χρόνια, στη διάρκεια των οποίων τρεφόταν μόνο με ορό υπό αστυνομική επιτήρηση.

Οι γιατροί είχαν δηλώσει ότι δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ ακόμη χωρίς τροφή ή νερό. Τώρα ανησυχούν για τον τρόπο που ο οργανισμός της θα προσαρμοστεί και συμβούλευσαν να τρέφεται με ρευστές τροφές πριν επανέρθει στο φυσιολογικό τρόπο διατροφής.

Στην Sharmila έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για απόπειρα αυτοκτονίας (που θεωρείται έγκλημα στην Ινδία) και το δικαστήριο την άφησε προσωρινά ελεύθερη υπό όρους όταν ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διακόψει την απεργία πείνας. Στο δικαστήριο αρνήθηκε να δηλώσει ένοχη για την κατηγορία και επέμεινε ότι πρέπει να αφεθεί ελεύθερη.

Μερικοί από τους υποστηρικτές της εξοργίστηκαν με την απόφασή της να διακόψει την απεργία πείνας πριν από την επίτευξη του σκοπού της. Ο Tokpam Somorendra, που έχασε τον γιο του Shantikumar, στη σφαγή του Malom δήλωσε: “Ο αγώνας της δεν ήταν για τον εαυτό της ή για κάποιον γνωστό της, αλλά για όλους μας. Για εμένα είναι κοντά στο Θεό. Αλλά γιατί πήρε αυτή την απόφαση τόσο ξαφνικά;”

Μιλώντας σε δημοσιογράφους από το κρεβάτι της στο νοσοκομείο, η Sharmila είπε: “Αφήστε τους να με σκοτώσουν, όπως σκότωσαν τον Mahatma Gandhi με το αίμα τους… Οι άνθρωποι παραμένουν αρνητικοί απέναντί μου, θέλουν να με σκέφτονται με τον ορό, χωρίς επιθυμίες, απλώς ως σύμβολο της αντίστασης. Είναι δικαίωμά μου να επιλέξω. Έχω το δικαίωμα να με αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο”.

Το τέλος της απεργίας πείνας της ινδής ακτιβίστριας συμπίπτει με την 70η επέτειο του κινήματος απελευθέρωσης της Ινδίας, με την παθητική αντίσταση του Γκάντι κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Αυτή η σύμπτωση ερμηνεύτηκε από κάποιους ως μια συμβολική πολιτική κίνηση της Sharmila που σκοπό έχει να υπογραμμίσει αυτό που πολλοί βλέπουν ως προδοσία του οράματος του Γκάντι για μια ελεύθερη, δημοκρατική, ανεξάρτητη Ινδία.

Η Διεθνής Αμνηστία χαιρέτισε την απόφαση της Irom Sharmila να διακόψει την απεργία πείνας, λέγοντας ότι “δίνει στην Ινδία μία ευκαιρία να ξεκινήσει ένα νέο διάλογο και να αναγνωρίσει πώς ο αμφισβητούμενος νόμος οδήγησε το Manipur σε απομόνωση για πάνω από 35 χρόνια.”